Το απογευματάκι της καθαράς Δευτέρας οι πιο καλοί «καλαμπουρτζήδες» έβγαιναν στους δρόμους των χωριών τους και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να πειράξουν τους αφεντάδες των σπιτιών με τα παρακάτω τραγούδια:
1. Ένας ποντικός βαρβάτος
μας ξεμπελάκωσε τη φράχτη,
κι ένας άλλος μνουχισμένος,
θα την φιάσει ο καημένος.
2. Στις μεγάλες αποκριές,
φέραμε δτο σακιά ψ..ές,
πάρε η μία, πάρε η άλλη,
μας άδειασαν το τσουβάλι.
Επίσης ,στα νεότερα χρόνια οι άνθρωποι των χωριών, γιορτάζουνε όλοι μαζί στις πλατείες των χωριών ανάβοντας μεγάλες φωτιές, είτε ξύλα είτε σε μεγάλα βαρέλια, συμβολίζοντας έτσι την απομάκρυνση κακών πνευμάτων από αυτές τις χαρούμενες γιορτές. Στη συνέχεια, χορεύανε γύρω-γύρω απ’ τις μεγάλες φωτιές για πολλές ώρες και το γλέντι αυτό μπορούσε να κρατήσει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Τέλος στη βόρεια Εύβοια καθώς χόρευαν με τα μαντήλια που κρατούσαν στα χέρια, έβαζαν τα χέρια και τα μαντήλια κάτω απ’ τα σκέλια τους και τραγουδούσαν φωναχτά και έλεγαν:
Για περάστε, για περάστε
και τα αρχ….μας να πιάσετε.
Τώρα πια σπάνια στις μέρες μας συναντιούνται αυτά τα έθιμα στις μεγάλες πόλεις ενώ και τα χωριά σπάνια πια κάνουν αυτά τα είδους έθιμα.
Πηγές: «Οι Κουρκουλοί», Γ.Λιάσκος & «Ευβοϊκή Μεσσαπία» Β.Παπακωνσταντίνου
Το παραπάνω άρθρο, φιλοξενείται στο 10ο τεύχος της εφημερίδας μας.